У ким учундир мўътабар она, яна кимнингдир суюмли бувиси, таваллуд топган гўшасига нисбат берсак, Фарғона элининг қизи, Самарқанд юртининг келини, бир замонлар минг-минглаб одамлар уни – мамлакатнинг биринчи хонимини ардоқлаб “келинойи” демоққа орзуманд бўлган. Дарвоқе, бизнинг Ёдгорлик мажмуамиз йўлаклари аро ул кишини ардоқлаб, Опа деймиз. Аммо қўлни кўксимизга қўйиб, холисанилло гапни айтадиган бўлсак, йиллар, замон машмашалари-ю эврилишлари оша унинг ўзгармас энг баланд рутбаси – аёл деган ном бўлиб келди.

У аёл ким дерсиз. У – Татьяна Акбаровна Каримова. Ҳа, ўша танишдан таниш сиймо, йиллар оша ёшига ёш, салобат қўшилиб борса-да, ўша одми, ўша содда-сипо, ўша – бир қарашда мунислигу маъсумлик уфуриб турган чеҳрасида йиллар муҳрини қолдирган тажриба-ю нуктадонликни, энг муҳими, меҳрни жам қила олган нурли бир жамол эгаси. Унинг бу рўйи заминдаги энг буюк миссияси эса – Ислом Каримовдек қатъиятли, ўжар, меҳри-ю қаҳрини жам қилиб келса, нақ арслонлар соме турадиган одамга, том маънода миллат етакчисига бир умрлик рафиқа, йўлдош бўлишнинг уддасидан чиққан, бугун ўшал буюк сиймонинг хотираси, ёди, номи билан яшаб келишни зўр бир шараф билан уддалаб келаётганидир.

Бурунгилардан қолган кўҳна иборани боз такрорлайдиган бўлсак, “Ҳар бир буюк эркак ортида – буюк аёл туради”. У буюк эркак эса, шунчаки буюк эмасди. У – дунё таниган сиёсатчи эди, у – мамлакат раҳбари, етакчи эди, у – шахс эди. Ана энди ўшал буюклик ортидаги масъулият-у бурчни тасаввур этаверинг: емоқ-ичмоғингдан тортиб, ўзни тутишинггача аҳли ҳараминг билан бутун мамлакат кўз олдидасан. Татьяна Акбаровнага, содда қизалоқ – Татьяна Азизова ўлароқ, бор мушкулотни бўйнига олиб, “Каримова” шарифини олган ва ярим асрдан зиёд шу рутбага муносиб бўлмоқни ҳаёт мезонига айлантира билган, не тонгким, бугун ҳам ўшал қатъий мезонларни бўйнига тумор қилиб, яшаш тарзи қилиб олган АЁЛнинг бугунги – эрининг хотиралари-ю, муқаддас хаёли билан яшаётган шахсга ҳар қанча тавсифлар камдек.

Дарвоқе, у таърифу тавсифларни тириклик чоғида – Ислом Каримовдан, аёл зотини-ю онадек муаззам сиймони бутун бошли миллатнинг тимсолига айлантирган буюк инсондан орттириб биров уддалай олмаса ҳам керак. Биз эса... Бизнинг қўлимиздан келгани эса – шоирдан қуйидаги мисраларни кўчирма ўрнида келтирмоқ, холос...

Аёлни ардоқла, кўзларингга сурт,

Унинг ул покиза бармоқларини.

Аёлни ардоқла, кўз ёшдан арит,

Худо ёрлақаган ёноқларини.

Аёлни ардоқла, кўнглига қара,

Аяма, ер юзин гавҳарларини.

Ҳофиздай танти бўл, холига бахш эт,

Дунёнинг энг гўзал шаҳарларини.

Аёлни ардоқла, кўкларга кўтар,

Самонинг энг тоза кенгликларига.

Аёл иззатини қилмаса агар –

Ишонма ёлғончи тенгликларига.

Оналар пойига поёндоз айла,

Жаҳон салтанатин байроқларини.

Аёлни ардоқла, саждагоҳ деб бил,

Пайғамбар сиғинган оёқларини.

Онам де, синглим де, ёрим де, ёлбор,

Эзгу оятларни шивирлаб лабинг.

Шунда кўкрагингдан тарқалиб ғубор –

Меҳру муҳаббатдан пок бўлар қалбинг.

Ислом Каримов ана шундай яшаб ўтди...

Қўшимча қиладиганимиз – ягона тилак: таваллуд кунингиз муборак бўлсин, қадрли Татьяна Акбаровна!

https://islomkarimov.uz/videogallery/view?slug=tavallud-kuningiz-muborak

Мажмуа жамоаси